Pašin konak – Vranje je jedan od gradova u Srbiji koji je uspeo da sačuva deo svoje istorije i to neguje i danas. Mnogo godina pod vlašću Turaka ostavilo je trag na ovaj mali grad na jugu naše zemlje.
Vranje važi za grad koji ima dušu i njegovi meštani se ponose i diče svojim kulturnim nasleđem. Tako Vranjanci neguju i čuvaju i jednu od najstarijih građevina pod nazivom Pašin konak, koji je 1765. godine izgradio Rauf-beg Džinoli.
Arhitektura 
Pašin konak se sastoji od dve zgrade, od kojih je jedna, pod nazivom selamluk, bila namenjena za boravak muškaraca, a druga, haremluk, za boravak žena, dece i posluge. Ove dve zgrade je nekada povezivao most kako paša ne bi zaobilazio oko kuće kada bi krenuo u haremluk kod žena. Nekada su tu bili i visoki zidovi koji su čuvali pašinu privatnost.
Pašin konak predstavlja reprezentativan primer stare balkanske kuće, simetrične sa isturenim krovom.
U prizemlju i na spratu nalaze se veliki holovi nepravilnog oblika koje povezuju prave i strme stepenice. Sobe su prostrane, a između njih se nalaze odžaklije koje su služile za grejanje kuće. U haremluku se nalazi i divanhana, prostorija u kojoj su se okupljale žene.
Pašin konak – kroz istoriju grada
Ovo zdanje je došlo u posed grada tako što ga je ćerka poslednjeg vranjskog paše, Husein paše, prodala vladiki Pajsiju koji ga je poklonio gradu.
Od 1881. godine u Pašinom konaku je bila smeštena gimnazija koju je pohađao Bora Stanković, a gde su predavali Jasa Prodanović i Radoje Domanović. Nakon izgradnje današnje gimnazije u Vranju, Pašin konak je postao opština.
Danas se deo Pašinog konaka koji se nazivao selamluk koristi kao narodni muzej, dok je drugi deo ovog zdanja imao namenu restorana koji se zvao „Haremluk“. Danas je ovaj deo Pašinog konaka zatvoren.
